آیا تجلیل از نورو بدعت است؟
آیا تجلیل از سال نو بدعت است و گناه و حرام به شمار میرود؟
اینجا افغانستان است، از این سوال ها زیاد مطرح میشود؛ وهابیت پلید شبه افگنی میکند تا به چیزهای اشتباهی که خودشان باور دارند، به مردم بقبولانند.
وهابیت میگوید: تجلیل از سال نو یا نوروز بدعت است!
آیا شما منظور بدعت را میدانید که بدعت چیست؟ چیزی که در دین نباشد و ما به دین اضافه کنیم بدعت گفته میشود که بدعت در دین حرام است؛ ما که از سال نو تجلیل میکنیم، نمی‌گوییم این تجلیل کردن در دستورات دینی واجب شده است، بنابرین بدعتی صورت نگرفته است، (برعلاوه آداب روز نوروز در دین نیز آمده است). این مانند این است که بگویم: ۲۲ حمل (فروردین) هر سال من میروم حمام؛ ولی بدعت نیست! زیرا من نمیگم در دین آمده که واجب است ۲۲ حمل حمام بروید زیرا اگر چنین باشد بدعت است.
آیا تجلیل سال نو یا نوروز در اسلام منع شده است؟
خیر. هیچگونه سند معتبری وجود ندارد که در اسلام آمده باشد تجلیل سال نو حرام است یا ممنوعیتی آورده شده باشد. همچنان هیچ عالم دینی معترض نشده است.
همچنان به نقل از پاسخگو در کتاب مهذب آمده است که: امام صادق (ع) فرمود: نوروز همان روزی است که پیغمبر (صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم) برای أمیرالمؤمنین (علیه السّلام) در غدیر خم بیعت گرفت و اقرار به ولایت او کردند، و خوشا بر آن که بدان ثابت ماند، وای بر آن که آن را بشکند، و روزی است که رسول خدا (صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم) علی (علیه السّلام) را به وادی جنّ فرستاد تا از آنها پیمان بگیرد، و روزی است که بر اهل نهروان پیروز شد و ذو الثدیه را کشت، و روزی است که قائم ما خاندان با کارگزاران ظهور کند و خدایش او را بر دجّال پیروز گرداند و او را بر کناسه کوفه به دار زند، هیچ نوروزی نیاید جز آن که ما در آن توقع فرج داریم، زیرا آن از روزهای ما است که فارس ها آن را نگهداشتند و شما آن را ضایع نمودید (بعد ادامه دادند) یک پیغمبر از بنی اسرائیل از پروردگارش خواست مردمی را که هزارها نفر بودند از ترس مرگ از خانهشان بیرون شده بودند و خدا آنها را میرانید زنده نماید و خدا به او وحی کرد که آب بر آنها بریزد، و در این روز بر آنها آب ریخت و زنده شدند، ۳۰ هزار کس بودند، و آب پاشیدن در این روز سنت ثابتی شد و سببش را جز پایداران در علم ندانند، و آن اولین روز سال فارس ها است، معلی می گوید: امام (ع)آن را به من دیکته کرد و من نوشتم. (وسائل الشیعه، ج ۸، ص ۱۷۳)
