علی سجاد فاطمی موحد

قبل از اینکه این نوشته ام رو بخوانید، لطفا قبلش چند خط مسئله شرعی بخوانید :)

امر به معروف و نهی از منکر بر تمام افراد عاقل و بالغ با شرایط زیر واجب است:

1- کسی که می‌خواهد امر و نهی کند باید یقین داشته باشد که طرف مقابل مشغول انجام حرام یا ترک واجبی است.

2- احتمال دهد که امر و نهی او اثردارد، خواه اثر فوری داشته باشد یا غیر فوری، کامل یا ناقص، بنابراین اگر بداند هیچ اثر نمی‌کند واجب نیست.

3- در امر و نهی او مفسده و ضرری نباشد، پس اگر بداند یا خوف این باشد که امر یا نهی او، ضرر جانی یا عرضی و آبرویی یا مالی قابل توجّه نسبت به او یا بعضی از مومنین می‌رساند واجب نیست، ولی اگر معروف و منکر از اموری باشد که شارع مقدّس اسلام اهمّیّت زیادی به آن می‌دهد (مانند حفظ اسلام و قرآن و استقلال ممالک اسلامی، یا حفظ احکام ضروری اسلام)، باید اعتنا به ضرر نکند و با بذل جان و مال در حفظ آنها بکوشد.

همه‌چیز از اون روزی شروع شد که برای نماز ظهر و عصر به مسجد «ملا حیدر» ⁽¹⁾ رفته بودم. البته تا وضو گرفتم وقت گذشت و به جماعت نرسیدم؛ بعد از نماز، فردی که روحانی نبود بدون هیچ‌گونه هماهنگی، از میان جمعیت بلند شد و چند حدیث در مورد امر به معروف و نهی از منکر از حفظ خوند و اشاره‌ای به اهمیت این کار کرد؛ اون همه رو توصیه کرد که نسبت به محیطمان بی‌خیال نباشیم و بایستی به وظیفه‌ی خودمون عمل کنیم. یکی از چیزهایی که تأکید میکرد این بود که امر به معروف و نهی از منکر تأثیرگذاره و در اغلب موارد باعث اصلاح یا حداقل پیشگیری از منکر میشه.

این روز، برام جرقّه‌ای بود که موضِعِ خودم رو در برابر امر به معروف و نهی از منکر بازنگری [و آپدیت!] کنم.

خب حکم شرعی اینه که: اگر احتمال تأثیر بدیم (ولو احتمالی که میدیم کم باشه) و ولو این تأثیر به صورت موقتی یا ناقص باشه امر به معروف و نهی از منکر واجبه. 

خب هر سه شرط («شناخت معروف و منکر»، «نبودِ مفسده» و «تأثیر» ) در من جمع شد. 

دیگه وقتشه علی آقا!!! دیگه وقتشه که واجب رو انجام بدی!

تصمیم گرفتم انجام بدم!

بعد از این تصمیم، از کناری خانمی رد میشدم که حجاب نامناسب داشت، در مورد حجابش تذکر میدادم و رد میشدم. بارهای اول یک ترس خاصی داشت! هرچه فکر میکنم دقیقاً ریشه‌ی ترس رو نمیفهمم چیه! آیا شدت وسوسه شیطان  برای ترک این کار موجب ترس شد؟ یا... ولی به هر صورت، از اونجایی که اخلاقاً بی‌مهابات هستم میگفتم... وقتی میگفتم و رد میشدم، چند ثانیه بعد پشت سرم رو نگاه میکردم میدیدم که إإإإإإإإ خانومه داره حجابش رو درست میکنه! إإإإإإ این خانومی که 100 نفر از کنارش رد شدند – و اونایی که حتی اهلِ رعایت واجبات هم هستن بهش چیزی نمیگفتن - چون فکر میکردن گفتنش تأثیر نداره، تأثیر داشت!  چقدر قبلاً اشتباه فکر میکردم!! و چقدر خیلی‌ها اشتباه فکر میکنن!!

توی همون مسجدملاحیدر، یه شیخی میگفت که فلان آخوند پیرشده بود و ناراحت بود میگفت ما پیر شدیم و ریشمان سفید شد ولی تا حالا به خاطر اسلام حتی یک سیلی هم نخوردیم! بزرگان ما خودشون رو فدای اوامر الهی کردند ولی ما اوامر الهی رو فدای خودمون میکنیم و خوشحال هم هستیم!

خب دوست عزیزی که این نوشته رو میخونی، بزرگوار، اگر فرضاً ضرر مالی یا جانی یا آبرویی کمی هم داشته باشه این  باعث برداشته‌شدن وجوبِ این کار نمیشه.

به شخصه برای من که موردی پیش نیومده که مقاومت کنه، ولو اگه کسی هم فحش بده یا واکنش بدی نشون بده که اذیت بشم ازش خیلی خیلی ممنون خواهم شد چون باعث شده در مسیر انجام امری از اوامر الهی اذیت بشم و ای چه بسا رفعت‌ها و مقام‌ها و علوّهایی که برای اهلِ حملِ اذیت [به‌خاطر خدا] اِعطا شد.

گفتن، تأثیر داره، تو بگو، تو هم بگو، اونم بگه، اونا هم بگن، منم بگم، ما بگیم، همه بگن، تأثیر زیادی داره. البته!!!!!!! اگه هیچکس هم نگه و فقط 1 نفر توی جامعه بگه، گفتنِ اونم تأثیر داره. 

بعدها بیشتر در مورد امر به معروف و نهی از منکر خواهم نوشت. 

راستی! میتونیم برای کسانی که احکام حجاب رو نمیدونن، کارت‌های آموزشی هم بدیم! اینجا رو مطالعه کنین: کارت حجاب

1. واقع در خیابان شیرازی کنار حرم امام رضا علیه السلام