علی سجاد فاطمی موحد

(برای نمایش در اندازه اصلی روی تصویر کلیک کنید)

عارف بالله علامه حکیم سعادت ملوک تابش (ره)

انسانهای زندگی گریز، زندگی ستیز و مسئولیت نشناس را بایدها و اجبارها به کنش و تلاش وا میدارد! برای فهم بهتر مطلب بد نخواهد بود تا دست بدامنِ مثالی شده باشیم.

بچه ئی را در نظر بیاوریم که معلمش به وی دستوری می دهد تا: فردا، پنج صفحه از جنس فلان مطلب را از فلان کتاب نوشته و بیاوری! و بچه ـ روی دلایلی ـ با تحمل رنج و مشقت، این پنج صفحه را نوشته می کند! ولی، نسبت به کار و تلاشی که انجام داده، هیچگونه اشتیاقی نداشته و در واقع، ترس او را به کنش وا می دارد! لذا، دقیقاً به واسطۀ همین فقدان اشتیاق و عدم حضور و پویائیِ همین اشتیاق است که: افرادی همچون منِ تبه روزگار، حتی در سر نماز هم، در نماز نمی باشد! زیرا، از قبل فقط گفته شده است که: نماز را باید بخوانی! باید!

و خودِ این باید، شده است یک اجبار! و چون ما باید نماز بخوانیم، نماز می خوانیم! در واقع، ما را باید به روی جانماز می برد! و نه اشتیاق قرب!

انسان دلسوز به خویشتن، ص138-139

عضویت در کانال تلگرام علامه تابش (ره): https://telegram.me/Montazar110