با توجه به اینکه آیت الله سیستانی در استفائات گفتند:
غیبت یعنی بازگو کردن عیب مؤمنی که مستور است.
غیبت یعنی ذکر عیبی که مستور وپوشیده است البته در وقتی که شخص غایب است وتهمت یعنی نسبت ناروا وخلاف واقع به کسی زدن.
بنده در خیلی از این فیلم هایی که از صدا و سیما پخش میشه؛ چنین ملاحظه کردم، در فیلم بین بازیگران غیبت صورت میگیرد.
درسته که فیلم هست؛ ولی خیلی از مردم از همین فیلم ها الگو میگیرند! این
چنین فیلم ها روی کم شدن قباحت گناه یا جاری نکردن حکم غیبت
روی چنین سخن ها و حرف ها تأثیر داره.
اما نمونه:
بازیگر شماره 1 به خانه بازیگر شماره 2 میرود؛ هنگامی که گرم صحبت هستند
در حال خوردن چایی، بازیگر شماره 1 عیب مستوری که بازیگر شماره 2 نمیداند
را میگوید یا تهمتی میبندد؛ یا به سخره میگیرد یا خیانت میکند.
لازم به ذکره که این صحنه های و این موارد طوری در فیلم نمایش داده میشود
که گویا تأیید شده توسط کارگردان هست یا اصلا مخاطب برداشت نمیکند که این
صحنه ی فیلم اشتباه و گناه هست.
با توجه به آنچه گفته شد، لطفا به این سوالات پاسخ دهید: